229. Kapitalist küreselleşme, tüm ulusal reform programlarının altını oyarken, dünya çapında büyük sendikal aygıtların kapitalist devlet ve şirketler ile bütünleşme eğilimini beraberinde getirdi. Tüm işçi bürokrasilerinin dönüşümünü inceleyen David North’un 1992’de açıkladığı gibi:
Eski Sovyetler Birliği’nde ortaya çıkan şey, uluslararası bir olgunun dışavurumudur. Dünyanın her yanında, işçi sınıfı, daha önceki bir dönemde yaratmış olduğu sendikaların, partilerin ve hatta devletlerin emperyalizmin doğrudan aletlerine dönüşmüş olduğu gerçeğiyle karşı karşıya kalmıştır.
İşçi bürokrasilerinin sınıf mücadelesine “aracılık yaptığı” ve sınıflar arasında tampon rolü oynadığı günler geride kaldı. Bürokrasiler, işçi sınıfının tarihsel çıkarlarına genel olarak ihanet etmiş olmalarına karşın, hâlâ, onun günlük pratik gereksinimlerine sınırlı anlamda hizmet ediyor ve o ölçüde varlıklarını işçi sınıfı örgütleri olarak “haklı gösteriyorlardı.” O dönem geçti. Bürokrasi, şimdiki dönemde, bu tür bağımsız bir rol oynayamaz.
Bu, yalnızca SSCB’deki Stalinist bürokrasi için değil; ABD’deki sendika bürokrasisi için de geçerlidir.[1]
230. Sendika bürokrasileri tüm dünyada işçi sınıfına karşı 1980’lerden itibaren devam eden kapitalist saldırıda kritik bir yardımcı işlevi gördüler. İleri kapitalist ülkelerdeki her kitlesel işçi eylemini ve grevi kıran sendika bürokrasileri, aynı işlevi Türkiye’de de yerine getirmekle kalmayarak 12 Eylül 1980’de kurulan askeri rejiminin yardımına koştular. Bütün işçi direnişleri bastırılır, solcu işçiler kitleler halinde işten atılıp cezaevlerine doldurulur, ücretler dondurulur ve önceki dönemde toplu sözleşmelerle elde edilmiş olan bütün kazanımlar geri alınırken, sendikalar her durumda burjuvaziyle işbirliği yaptılar. Adında yanlış bir şekilde “devrimci” sıfatı taşıyan DİSK darbe karşısında tam bir teslimiyet sergilerken, dönemin en büyük sendikal örgütlenmesi olan Türk-İş, genel sekreterini askeri rejime çalışma ve sosyal güvenlik bakanı olarak verdi.
[1] David North, “The End of the USSR,” 4 Ocak 1992, Fourth International, Cilt 19, No. 1, Sonbahar-Kış 1992, s. 127.